Terug van uitzending en afgezwaaid…
Daar stond hij dan, alleen op het station, onderweg naar huis. Zijn oude vrienden kwamen hem niet ophalen want zij waren aan het werk. Ze wisten trouwens toch niks van zijn ervaring in Afghanistan. Wat hij had meegemaakt kon hij toch niet aan ze uitleggen. Moest hij aan hen vertellen wat hij had gedaan, hij wist niet eens hoe. En zijn vriendin, tja…na de tweede uitzending had ze hem verteld dat ze toch echt op zoek was geweest naar een vaste relatie……Terwijl het eerst allemaal best goed ging. Behalve die ene keer dat hij even die gozer voor zijn kop had gestompt. Maar ja, dat was ook terecht want dan had hij maar even gewoon moeten doen.Alleen die boosheid kwam zomaar uit het niets opzetten………dat was eigenlijk wel vreemd. Maar goed daarna is het ook niet meer gebeurd dacht hij. Hij probeerde nu dergelijke situaties voor eens en voor altijd te vermijden, eigenlijk probeerde hij al die conflicten van te voren te ontlopen. Hij wilde gewoon niet weer uitgelokt worden en zijn controle op zijn boosheid verliezen. Hij trok zich als het ware meer terug…….
Hij was onderweg naar zijn ouderlijk huis, terwijl hij het station over liep dacht hij nog even terug aan de goede manier waarop hij dat gewonde jongetje hadden afgevoerd. Toen in Bosnië, zijn hand was mooi op tijd door hem verzorgd en die jongen kon de volgende dag weer naar school. Die school die door de die eenheid van de genie helemaal weer was opgeknapt. Dat hadden ze toch maar fijn voor elkaar gekregen. Een goed doel voor de locals….die er blijkbaar best blij mee waren. Jammer dat niemand dat van hem wist, dat hij tijdens dat vuurgevecht zijn leven gewaagd had om die jongen te redden. Hij voelde de kogels nog over hem heen suizen. Ze maakten zo’n scherp en knappend geluid. Elke keer als het knalt…dan duikt hij nog in elkaar….
Uiteindelijk kwam hij thuis aan bij zijn ouders. Zij gingen weer net als voorheen met hem om. Hij moest ‘s avonds op tijd thuiskomen en in het ritme en programma van zijn schooltijd zien terug te komen. Tenslotte was een goede structuur noodzakelijk…….Nou, ja zeg…hij was kwaad weggelopen en naar de kroeg gegaan. In de nacht kwam hij aangeschoten thuis…
Eigenlijk was hij gewoon alles kwijt dacht hij de volgende dag. Toen hij wakker werd…geen werk…ruzie..geen vriendin en zijn vrienden, daar had hij 4 maanden niets van gehoord. Ze waren hem toch niet vergeten?
Veel veteranen kampen jaren na afloop van hun uitzending nog met stressklachten, opgekropte woede of gevoelens van vervreemding. De afstand tot de ‘gewone’ wereld lijkt soms onoverbrugbaar. Herken je dit en wil je van je klachten af? Wacht dan niet langer en maak een afspraak. Door mijn achtergrond bij defensie weet ik zelf hoe zo’n trauma voelt en belangrijker: hoe je er weer uit kunt komen. Want ook jij kunt leven voorbij je trauma.